Op 23 oktober stond Remy van Kesteren, harpist en een van mijn favoriete Wie is de Mol-kandidaten van het afgelopen seizoen, op het podium van LantarenVenster in Rotterdam als onderdeel van zijn clubtour.

Hoe was het voorprogramma?
Heel tof. Jeangu Macrooy speelde met gitaar een aantal nummers, onder andere van zijn EP ‘Brave Enough’. Ook speelde hij nieuw materiaal. Zijn stem deed mij een beetje denken aan John Legend. Het nummer ‘Gold’ maakte op mij het meeste indruk. Verder was het een intiem voorprogramma: weinig toeters en bellen, gewoon mooie zang.

En Remy zelf?
Die brak tijdens het eerste nummer een knalrode snaar.

Holy fuck, en toen?
Hield ‘m tijdens het nummer onder controle en plukte de snaar vervolgens van de harp af.

Had niet iemand hem even kunnen helpen dan?
Neuh, die waren net even te druk met hun eigen instrumenten. Remy’s harpspel wordt omlijst door een drummer, een saxofonist, een bassist en een pianist.

Vol podium dus?
Mwoah. Het krachtige van de hele show is dat de harp nooit ondergesneeuwd raakt. Sommige nummers zijn zo opzwepend dat alle instrumenten flink gas moeten geven, maar de handen van Remy razen zo snel over de snaren dat hij dat tempo en volume bij houdt.

Daar was zijn harp vast wel op berekend of niet?
Eh, misschien legde een tweede snaar ook het loodje.

Allemachtig, maar de rest verliep wel zonder brokken?
Ja hoor! Het nummer ‘Aerial’, volgens Remy zelf geschreven voor acht handen tegelijk, werd met behulp van een loop-apparaat opgelost. Voor ‘Tomorrow Eyes’ verscheen Jeangu uit het voorprogramma opnieuw op de planken.

Nog meer special guests?
Een delta harp.

Een wat?
Ja, dit:

Damn. Anders nog iets?
Buiten de enorme golf van muziek is Remy ook nog eens hartstikke leuk in zijn praatjes tussendoor.

Hij had WIDM gewoon moeten winnen, hè.
Ja, maar daar hebben we het nu niet over. Bovendien is Tim Hofman ook prima.

Oké, oké. Ging er nog een derde snaar stuk?
Nee, dat niet. Maar we kregen wel een toegift, ondanks dat hij vertelde zelf niet zo dol te zijn op toegiften. Het was een titelloos nummer en riep het publiek op om een titel te verzinnen.

Wat was jouw idee?
Iets met ‘Tokio Dreams’ of zo. Het klonk vaag als een videogame qua synthesizer, maar dan met harp erbij.

En die titel heb je hem even voorgelegd na de show?
Nee, want ik was te schijterig moest mijn metro halen.

Remy’s EP ‘Tomorrow Eyes’ is beluisteren op Spotify en toekomstige tourdata zijn te vinden op zijn website. 

Eenmaal in de ArenA, waar ik nog nooit eerder was geweest, vonden Ouderlijke Macht #1 en ik gemakkelijk onze plekken. De stoeltjes kwamen als geroepen, omdat we toch wel een beetje moe en rood waren van al het feestgedruis, de zon en, niet te vergeten, de wijn. Onze buren lieten lang op zich wachten, dus hadden we uitgebreid de tijd om te kijken hoe respectievelijk elk gedeelte van het stadion zich liet vullen met rood, wit en blauw. Zuslief, #teamblauw, stond heel erg dicht bij het podium. De afstand tussen ons en haar was zodanig groot dat ik haar met 100x zoom niet kon fotograferen: alleen het blobje blauw waar ze hoogstwaarschijnlijk stond. (lees verder…)

Afgelopen weekend ging ik voor het eerst naar het Meezingfeest van het Jaar! (niet mijn woorden, maar die van de poster): de Toppers. Nu ben ik niet erg kapot van Jeroen van der Boom, maar aangezien Ouderlijke Macht #1, Ouderlijke Macht #2 en Zuslief vorig jaar naar een soortgelijk evenement waren geweest, waren we dit jaar min of meer gedwongen om naar the real deal te gaan. Afhankelijk van je plek droeg je rood (2e rang), wit (1e rang) of blauw (vloer), dus gingen #teamwit (ik en Ouderlijke Macht #1) en #teamblauw (Zuslief) onderweg naar de ArenA.

(lees verder…)