Rant: Anita en Eds ‘Chiri Biri Bim’

Geplaatst op 25 juli, 2015

Er valt veel te zeggen over Zeeland. Een van mijn favoriete Twitterdames, Lieke, komt uit de provincie van de kust en mosselen, maar ook het duo Anita en Ed heeft Zeeuwse roots. Nu kwamen de twee eerder “in het nieuws” (lees: GeenStijl) wegens hun racistische clipje over Chinezen met daarin een gele piet figurant met gele verf op het gezicht, maar waar ik me persoonlijk erger aan stoorde, is het nummer Chiri Biri Bim. Dit is wat er allemaal mis mee is.

Allereerst valt meteen een ding op: Anita is, in elk geval in deze clip, veel en veel enthousiaster dan Ed over dit hele zing-dingetje. Ik weet niet waar het aan ligt, het zou van alles kunnen zijn. Was het die dag? Was het soms de kromme logica in het nummer? Valt Eds enthousiasme sowieso in het niet wanneer Anita met haar grote ogen staat te playbacken? Ed komt er in elk geval bekocht vanaf. In de biografie onder elke clip van Anita en Ed kunnen we misschien ook lezen waarom: vroeger was Ed nog met Gerrie, maar na een paar jaar kwam Anita en verdween Gerrie. In Eds ogen lees je zijn verlangen naar een makkelijkere tijd, toen hij nog gewoon met Gerrie en zijn orgeltje bezig was.

Zoals ik al eerder noemde: taalkundig is er van alles aan de hand in ‘Chiri Biri Bim’. Niet grammaticaal, maar de logica in de tekst: it doesn’t add up. In het refrein is hun punt duidelijk. Je moet je niets aantrekken van wat de ander zegt. Iedereen lult en het is nooit eens gezellig, aldus het eerste couplet. Maar dan gaat het na een minuut de mist in: ‘een beetje eerlijkheid, daar hou ik van.’ Hmm, werkelijk, Anita, dan wel Ed? Want zojuist moesten we ons niks aantrekken van wat de ander zei. En de waarheid is nooit gezellig. Hier komen de twee glitterdiva’s van Zeeland in de knel. Gaat het dan specifiek om het ‘beetje’? Je mag wel eerlijk zijn, maar niet écht? Dan de frase die volgt, ‘een beetje liever zijn’, die maakt het er niet makkelijker op. Liever, we moeten lief zijn. Eerlijk en lief, kan die combinatie wel?

In het tweede couplet wordt de boel maatschappelijk. ‘Hoe moet dat met ons landje?’ Meteen na het moment dat we eerlijker moeten worden, maken Anita en Ed zich zorgen om de verharding in de maatschappij. Niet zo slim als je daarnet het probeerde te bevorderen! ‘Geweld is geen kattenkwaad‘. Nee, duh, maar iemand die je op Twitter uitmaakt voor oelewapper, wat volgens dit nummer problematisch is, is toch iets anders dan een golf van geweld die door ons land heen trekt. Daarbij ligt Zeeland helemaal linksonder op de kaart, dus zelfs wanneer dat zou gebeuren, zijn jullie pas als laatst aan de beurt en waarschijnlijk al vertrokken.

Dan komen we weer terug op het refrein en moeten we ons weer nergens van aantrekken. Sjonge jonge. Nou, Anita en Ed, dan weet ik het goed gemaakt. Voor mijn eigen gemoedstoestand heb ik besloten dat ik me ook niks meer ga aantrekken van dit kromme nummer.

We zijn er weer

Geplaatst op 20 juli, 2015

De afgelopen tijd had ik weinig tijd om jullie bij te praten, voornamelijk door mijn vakantie in Frankrijk. Het was de tweede keer naar dezelfde locatie en het was weer erg fijn. De plek brengt sowieso al veel rust, maar aangezien er geen wifi is en ik dus mijn telefoon niet zo vaak aanraak als normaal, is mijn hoofd een oase met een cd van Enya als soundtrack. In Frankrijk heb ik gewerkt aan prentenboekteksten en aan teksten voor mijn Derde Boek: ik hoop dat ik deze vakantie sowieso iets meer kan maken. In elk geval heb ik een goed begin gemaakt. In mijn hoofd is het Derde Boek niet meer dan een kleurplaat: ik weet al precies wat voor plaatje het wordt, ik moet alleen even nog het inkleuren (en dat komt praktisch neer op minstens nog een flink aantal maanden puntenslijpen, zuchten, gummen en knoeien).

Van die serene rust van Frankrijk viel ik in de drukte van Rotterdam. Een wat heftige overgang, maar gelukkig was genoeg tijd om te hangen en het tweede seizoen van Twin Peaks uit te kijken. De revival (die nu gepland staat voor 2017) kan wat mij betreft niet snel genoeg komen. Het tweede seizoen eindigt met zoveel cliffhangers en gedoe dat je het liefst volgende week al een nieuwe aflevering komt en het liefst met veel ‘och, het kwam toch wel weer goed’. David Lynch kennende na twee seizoenen zal dat er vast weer niet in zitten, maar toch.

Wat wel een rustgevend idee is, is dat Sajoer weer terug is in Rotterdam! Ja, ik ben een grote fan van de Oer-Rotterdamse patat van Bram Ladage, maar op zijn tijd zijn de gezonde opties van nultien ook meer dan welkom. Sajoer is een sap- & slabar en ze serveren sappen uit de slowjuicer. Voorheen stond de bar in de Markthal, maar momenteel zijn ze neergestreken in een nieuw pand aan de Karel Doormanstraat 372 (samen met nog andere bedrijven, onder de noemer ‘Klup Kollektief‘). Wederom op pop-up-basis, dus wie weet wanneer ze weer vertrokken zullen zijn, maar in de tussentijd slobber ik me suf aan mixjes van bleekselderij en spinazie.

Kortom: het is nog steeds vakantie, maar we zijn er weer.